Ondertussen is het al anderhalve maand voorbij sinds ik België heb verlaten. De tijd vliegt hier enorm, dit komt zeker omdat ik het laatste tijd erg druk heb met combinatie van al de stages, projecten, opdrachten en mijn werk. Ook heb ik mijn stagerooster op MPC wat aangepast dat ik nu meer uren maak, maar dus ook eerder klaar zal zijn.
Zoals in vorige verslagen verloopt mijn stage nog altijd goed, ik begin stilletjes aan toch wat namen te onthouden. Afgelopen week was het weer wel wat tegen gevallen, er viel veel regen wat niet normaal is voor deze tijd van het jaar. De mensen hier denken namelijk dat ze ernstig ziek worden van wat regen. Omdat de sportzaal aan de overkant van de speelplaats is wachten ze vaak tot het gedaan is met regenen en dan maar te laat komen. Ook zijn er enkel lessen niet door gegaan omdat ik deze week op het hard court (buiten) les had.
De lessen die buiten doorgaan worden niet enkel beïnvloed door de regen maar ook door de hitte. Op het hard court is er namelijk maar op 1 plaats een beetje schaduw, voor de rest sta je in de bakkende zon. Hierdoor zijn sommige klassen heel gedemotiveerd om te sporten, waar ik hun geen ongelijk in kan geven. Voor mij was het op dat moment moeilijk om in te schatten hoe ik hier op moest inspelen, ze forceren en verplichten om mee te doen of meer rust te geven. Ik koos voor wat meer pauzes in te lassen maar als ze we dan terug begonnen was er evenveel demotivatie. Toen kwam ik op het idee dat we 2 ploegjes maakten waarvan ze telkens in nummers verdeeld werden en het nummer dat ik riep speelde 1vs1 een wedstrijd. Dit wil zeggen dat ze rest van het team aan de kant stond, 1 team stond in de schaduw en het andere team in de bakkende zon. Het team dat het eerste 2 punten kon maken mocht aan de kant van de schaduw wachten, het verliezende team in de bakkende zon. Dit werkte ;-)
Op de lagere school waar ik werk is er deze week een incident gebeurd met een leerling in mijn klas. De leerling wou niet luisteren en na verschillende waarschuwingen heb ik hem aan de kant gezet. Toen ik dit deed zei hij tegen me dat ik mijn mond moest houden ("shut up"). Ik vertelde hem meteen dat hij in de problemen zat door zo'n taal te gebruiken tegen me. Na de les nam ik hem mee naar de directrice, tijdens we naar de directrice wouden gaan vertoonde hij zowel verbaal als fysisch agressief gedrag naar mij toe. Ik geloofde mijn ogen niet van een 7-jarige jongen. Andere leerkrachten zagen dit gebeuren en kwamen de jongen kalmeren. Ik heb al vaker problemen gehad met deze leerling en dit gedrag was voor mij echt de druppel, ik was namelijk razend en aan het koken vanbinnen. Gelukkig waren er andere leerkrachten die zich met de jongen bezig hield zodat ik eventjes me kon omdraaien en afzonderen. Na mijn lessen ben ik naar de directrice moeten gaan om mijn verhaal te doen, ze vonden dat ik goed gereageerd had en zeiden dat dit gedrag van de leerling inderdaad niet toelaatbaar was. Gezien deze jongen vaker al voor problemen zorgden is hij nu geschorst.
De rest van de dag heb ik me hier heel slecht bij gevoeld. Langs de ene kant omdat ik het gewoon niet kan geloven, ik probeer de lessen zo leuk mogelijk te maken en steek er veel energie in en dat wordt op deze manier bedankt. De vraag "heb ik hier 4jaar voor gestudeerd" circuleerde heel de dag rond in mijn hoofd. Anderzijds voelde ik me er ook heel slecht bij dat de leerling geschorst is. Ondanks zijn gedrag vraag ik mezelf af als ik dit misschien anders had moeten aanpakken? Zelf was ik vroeger ook niet de makkelijkste leerling en ik herinner me 2 types van leerkrachten : De leerkrachten die zonder begrip met straffen gooide en je vanaf dan altijd negatief bekeken of de leerkrachten die begrip toonde door te praten en respect toonde. Deze laatste leerkrachten zijn degene waar ik ook respect voor had en waar ik nu nog steeds een goede band mee heb als ik hun tegen kom. Dit is de leerkracht die ik wil worden, de vertrouwde "vriend" , die altijd paraat staat en de leerling helpt en niet een dictator van een klasgroep. Ik had een beetje het gevoel dat ik gefaald heb in dit doel.
Gelukkig kan ik jullie meedelen dat dit nog maar het eerste (en hopelijk enigste) negatieve moment van de hele buitenlandse stage was.
Dit weekend was er op zaterdag ook de EXTREME SURVIVAL!! Dit is namelijk mijn VOS-project. Zoals het woord het zegt is het een survival voor de leerlingen en leerkrachten, het is een soort van sportdag over het hele eiland (dutch side). Omdat er zoveel kandidaten waren zijn er voorafgaande selectieproeven georganiseerd. De teams bestaan uit 4 leerlingen/leerkrachten. De selectieproeven waren dat je met je team op bepaalde plaatsen foto's moest gaan trekken. Uiteindelijk zijn er 20 teams gekozen die dit goed gedaan hebben en dus mochten deelnemen aan de Extreme Survival. De survival begon om 6u smorgens op het strand van Simpson Bay, waar ze een gedeelte moesten zwemmen en een gedeelte moesten kajakken. Verder volgende er nog allemaal teambuilding spelletjes en lange Hikes.
De winnaar wordt deze week bekend gemaakt.
Als laatste heb ik zondag mijn eerste wedstrijd gespeeld op St-Maartense bodem. Voor onze wedstrijd speelde de nationale ploeg van St-Maarten. Toen ik hier aankwam geloofde ik mijn ogen niet. Sint-Maarten, het eiland dat bekend staat om hun lak aan organisatie en timemanagement, speelde voor minstens 300 supporters. Ook waren er scheidsrechters en lijnrechters. Waarschijnlijk denken jullie nu allemaal " dat is toch niet zo speciaal ?" , hier wel hoor ! Als voetbalfanaat vond ik het fantastisch om te zien. Doordat wij na hun speelde was er minstens nog 150 supporters in de tribune blijven zitten. We moesten zoals de profs in een tunnel wachten, oplopen, op de middellijn naast elkaar staan en de supporters groeten. Fantastisch was dit! Eindstand was 2-2
Zoals in vorige verslagen verloopt mijn stage nog altijd goed, ik begin stilletjes aan toch wat namen te onthouden. Afgelopen week was het weer wel wat tegen gevallen, er viel veel regen wat niet normaal is voor deze tijd van het jaar. De mensen hier denken namelijk dat ze ernstig ziek worden van wat regen. Omdat de sportzaal aan de overkant van de speelplaats is wachten ze vaak tot het gedaan is met regenen en dan maar te laat komen. Ook zijn er enkel lessen niet door gegaan omdat ik deze week op het hard court (buiten) les had.
De lessen die buiten doorgaan worden niet enkel beïnvloed door de regen maar ook door de hitte. Op het hard court is er namelijk maar op 1 plaats een beetje schaduw, voor de rest sta je in de bakkende zon. Hierdoor zijn sommige klassen heel gedemotiveerd om te sporten, waar ik hun geen ongelijk in kan geven. Voor mij was het op dat moment moeilijk om in te schatten hoe ik hier op moest inspelen, ze forceren en verplichten om mee te doen of meer rust te geven. Ik koos voor wat meer pauzes in te lassen maar als ze we dan terug begonnen was er evenveel demotivatie. Toen kwam ik op het idee dat we 2 ploegjes maakten waarvan ze telkens in nummers verdeeld werden en het nummer dat ik riep speelde 1vs1 een wedstrijd. Dit wil zeggen dat ze rest van het team aan de kant stond, 1 team stond in de schaduw en het andere team in de bakkende zon. Het team dat het eerste 2 punten kon maken mocht aan de kant van de schaduw wachten, het verliezende team in de bakkende zon. Dit werkte ;-)
Op de lagere school waar ik werk is er deze week een incident gebeurd met een leerling in mijn klas. De leerling wou niet luisteren en na verschillende waarschuwingen heb ik hem aan de kant gezet. Toen ik dit deed zei hij tegen me dat ik mijn mond moest houden ("shut up"). Ik vertelde hem meteen dat hij in de problemen zat door zo'n taal te gebruiken tegen me. Na de les nam ik hem mee naar de directrice, tijdens we naar de directrice wouden gaan vertoonde hij zowel verbaal als fysisch agressief gedrag naar mij toe. Ik geloofde mijn ogen niet van een 7-jarige jongen. Andere leerkrachten zagen dit gebeuren en kwamen de jongen kalmeren. Ik heb al vaker problemen gehad met deze leerling en dit gedrag was voor mij echt de druppel, ik was namelijk razend en aan het koken vanbinnen. Gelukkig waren er andere leerkrachten die zich met de jongen bezig hield zodat ik eventjes me kon omdraaien en afzonderen. Na mijn lessen ben ik naar de directrice moeten gaan om mijn verhaal te doen, ze vonden dat ik goed gereageerd had en zeiden dat dit gedrag van de leerling inderdaad niet toelaatbaar was. Gezien deze jongen vaker al voor problemen zorgden is hij nu geschorst.
De rest van de dag heb ik me hier heel slecht bij gevoeld. Langs de ene kant omdat ik het gewoon niet kan geloven, ik probeer de lessen zo leuk mogelijk te maken en steek er veel energie in en dat wordt op deze manier bedankt. De vraag "heb ik hier 4jaar voor gestudeerd" circuleerde heel de dag rond in mijn hoofd. Anderzijds voelde ik me er ook heel slecht bij dat de leerling geschorst is. Ondanks zijn gedrag vraag ik mezelf af als ik dit misschien anders had moeten aanpakken? Zelf was ik vroeger ook niet de makkelijkste leerling en ik herinner me 2 types van leerkrachten : De leerkrachten die zonder begrip met straffen gooide en je vanaf dan altijd negatief bekeken of de leerkrachten die begrip toonde door te praten en respect toonde. Deze laatste leerkrachten zijn degene waar ik ook respect voor had en waar ik nu nog steeds een goede band mee heb als ik hun tegen kom. Dit is de leerkracht die ik wil worden, de vertrouwde "vriend" , die altijd paraat staat en de leerling helpt en niet een dictator van een klasgroep. Ik had een beetje het gevoel dat ik gefaald heb in dit doel.
Gelukkig kan ik jullie meedelen dat dit nog maar het eerste (en hopelijk enigste) negatieve moment van de hele buitenlandse stage was.
Dit weekend was er op zaterdag ook de EXTREME SURVIVAL!! Dit is namelijk mijn VOS-project. Zoals het woord het zegt is het een survival voor de leerlingen en leerkrachten, het is een soort van sportdag over het hele eiland (dutch side). Omdat er zoveel kandidaten waren zijn er voorafgaande selectieproeven georganiseerd. De teams bestaan uit 4 leerlingen/leerkrachten. De selectieproeven waren dat je met je team op bepaalde plaatsen foto's moest gaan trekken. Uiteindelijk zijn er 20 teams gekozen die dit goed gedaan hebben en dus mochten deelnemen aan de Extreme Survival. De survival begon om 6u smorgens op het strand van Simpson Bay, waar ze een gedeelte moesten zwemmen en een gedeelte moesten kajakken. Verder volgende er nog allemaal teambuilding spelletjes en lange Hikes.
De winnaar wordt deze week bekend gemaakt.
Als laatste heb ik zondag mijn eerste wedstrijd gespeeld op St-Maartense bodem. Voor onze wedstrijd speelde de nationale ploeg van St-Maarten. Toen ik hier aankwam geloofde ik mijn ogen niet. Sint-Maarten, het eiland dat bekend staat om hun lak aan organisatie en timemanagement, speelde voor minstens 300 supporters. Ook waren er scheidsrechters en lijnrechters. Waarschijnlijk denken jullie nu allemaal " dat is toch niet zo speciaal ?" , hier wel hoor ! Als voetbalfanaat vond ik het fantastisch om te zien. Doordat wij na hun speelde was er minstens nog 150 supporters in de tribune blijven zitten. We moesten zoals de profs in een tunnel wachten, oplopen, op de middellijn naast elkaar staan en de supporters groeten. Fantastisch was dit! Eindstand was 2-2